Benämning ”pop” myntades redan 1926, som en förkortning av ordet ”populär”, men började inte på allvar användas om musik förrän i slutet av 50-talet, när pop började definieras som en mjukare och mer kommersiell form av rockmusik.
Under 1960-talet vällde det fram popband, kanske främst från England, och i slutet av 1960-talet började man tydligt skilja mellan rock- och popmusik, även om gränserna emellanåt flöt ihop. Kännetecken för båda genrerna var på den här tiden utövarnas rebelliskt långa hår, vilket fick vuxenvärlden att gå i taket.
På 1970-talet utvecklades flera nya undergrupper av popmusik, t ex disco, new wave, electropop samt reggae. Det kom även mer kommersiella alternativ till symfonirocken, som t ex ELO som slog igenom stort.
Under tidigt 80-tal utvecklades new wave till syntpop och präglade hela decenniet. Syntackompanjemanget tog sig även in i rockmusiken.
Denna kraftfulla trend tvärdog dock under tidigt 90-tal när istället grunge, britpop och hiphop tog över. I vissa subkulturer utvecklades samtidigt flera nya former av väldigt hård hårdrock, t ex death metal.
Efter grungen började den egentliga rockmusiken trängas tillbaks till förmån för rap och hiphop som seglade upp som en ny musikkultur tillsammans med mer kommersiella former av soul och r&b.
Under 2000-talet har rocken mjuknat och popen hårdnat och vem vet – kanske smälter de snart ihop igen?